213 - VII

მე არ ვიცი როგორ წყვეტენ მოგზაურობას სხვები, მაგრამ მოგიყვებით ჩემს ისტორიას.

შარშანდელი დაბადების დღე, რომელიც ბაკოსთან ერთად უკრაინაში გავატარე ძალიან მშვენიერი აღმოჩნდა, იმდენად რომ გადავწყვიტეთ ამ წელსაც იგივე გვექნა, თუმცა ბევრი სხვადასხვა მიზეზის გამო დაბადებისდღის აღნიშვნა რამდენიმეთვიანი დავგეგმეთ. ჰო ზოგჯერ ეს იდეა მეც ცოტა გიჟური მეჩვენება მაგრამ მაგ აზრს სწრაფად უკუვაგდებ ხოლმე.
რამდენიმე წლის წინ ვინმეს რომ ეთქვა ასე ადგები და წახვალო ძალიან დავცინებდი, მაგრამ ახლა რაღაც შეიცვალა და ეს რაღაც არც ვიცი რა არის. 
უბრალოდ გადავწყვიტეთ, ცოტათი დავგეგმეთ და ავიბარგეთ.

213 დღიანი მოგზაურობა აზიაში.

1 ნოემბერი -  ვაჭარი

ნოემბერი დადგაო, ხეში წყალი ჩადგაო. დღეს მოვიბოდიალეთ პოჰარას ნაწილი. ვიყავით კუნძულზე სადაც დგას Tal Barahi Temple. იქამდე უცნაური ნავით გადავედით, აუხილებელი პირობაა რომ გეცვას წყლის ჟოლეტი, რომელშიც რა თქმა უნდა ცალკე იხდი ფულს.

კუნძული არც ისე დიდია, უფრო პატარა ეთქმის მაგრან ზედ არის ერთი სალოცავი, ერთი მემორიალო და კიდევ რაღაც ნაგებობა. მტრედებითაა სავსე მთელი კუნძული, არავის უფრთხიან ( დებილი ფრინველია რა საჭიროა ვერ ვხვდები). კუნძულზე ყოფნისას ჯერ ჩვენს შვედ გოგოსთან გადაიღეს ფოტო ადგილობრივებმა, შემდეგ კი ჩვენთან ერთად უნდოდათ ბავშვის გადაღება, მაგრამ ის არაფრით დანებდა. 

სიმართლე უნდა გითხრათ და ნავებზე ძალიან დაძაბული ვიყავი - ჯერ ერთი წყლის მეშინია და მერე კიდევ უამრავი ნავი მოძრაობს და ერთხელ ცოტა დაგვაკლდა შეჯახებას. ისიც უნდა ითქვას რომ კიჩოზე ერთი ტილი იჯდა და ერთი ნიჩბით უსვამდა. მოკლედ უკან გადმოსულმა მიწა როგორც ვიგრძენი ფეხქვეშ ეგრევე ამოვისუნთქე. 

ამის მეე პატარა სალოცავივნახეთ და სახლშიც დავბრუნდით. ცოტა ხნით შუქიც კი ჩაქრა და 90 იანები გამახსენდა, თუმცა აქ ალტერნატიული კვების წყაროები ყველას აქვს. აქ როგორც მივხვდი შუქი ხშირად ქრება ერთი ორი საათიტ და ეს ნორმაა. 

პოხარა კატმანდუზე სუფთა ჩანს მაგრამუფრო სოფელს ჰგავს ვიდრე ქალაქს.  აქ ყველაფერია რაც შეიძლება ტურისტს აინტრესებდეს - პარაპლანით ფრენა, ბანჯით ხტომა და რა აღარ.ბედი რომძვირია თორემ არც დავფიქრდებოდი. პოხარაში ვაჭრობაც უფრო მოსულა. თუ რამის ფაშ იკითხავ და უკან გამობრუნდები ეგრევე გეკითხებიან რამდენი გიღირსო ნივთი და ზუსტად ამიტომ ჩემში ჩაბუდებულმა ვაჭრუკანამ დიდი სიამოვნება მიიღო პოჰარაში რაღაცეების ყიდვისას.

ისიც უნდა აღინიშნოს რომ კატმანდუს მსგავსად ტაქსისტები აქაც არ გაძლევენ მოსვენებას და საკუთარ სერვისს გთავაზობენ. 

პოჰარაში ცოტა უფრო მეტი მათხოვარი შემოგვხვდა ვიდრე კატმანდუში, ისე კი ზოგადად ძალიან ცოტა არიან როგორც ჩანს. 

ნეპალელები ჭკვიანი ხალხია და ფულს აკეთებენ სულ ყველაფერში რაც შეიძლება თავში მოუვიდეთ!