213 - I

მე არ ვიცი როგორ წყვეტენ მოგზაურობას სხვები, მაგრამ მოგიყვებით ჩემს ისტორიას.

შარშანდელი დაბადების დღე, რომელიც ბაკოსთან ერთად უკრაინაში გავატარე ძალიან მშვენიერი აღმოჩნდა, იმდენად რომ გადავწყვიტეთ ამ წელსაც იგივე გვექნა, თუმცა ბევრი სხვადასხვა მიზეზის გამო დაბადებისდღის აღნიშვნა რამდენიმეთვიანი დავგეგმეთ. ჰო ზოგჯერ ეს იდეა მეც ცოტა გიჟური მეჩვენება მაგრამ მაგ აზრს სწრაფად უკუვაგდებ ხოლმე.
რამდენიმე წლის წინ ვინმეს რომ ეთქვა ასე ადგები და წახვალო ძალიან დავცინებდი, მაგრამ ახლა რაღაც შეიცვალა და ეს რაღაც არც ვიცი რა არის.
უბრალოდ გადავწყვიტეთ, ცოტათი დავგეგმეთ და ავიბარგეთ.

213 დღიანი მოგზაურობა აზიაში.

ჩემი და ბაკოს მოგზაურობა ცოტა სხვადასხვა დროს დაიწყო, თუმცა შეხვედრა სტამბულში დავთქვით, ამაზე ცოტა მერე მოგიყვებით.

25-26 ოქტომბერი - ბავშვი

მოგზაურობა დაიწყო. დილით ქორიძეები, გოშაძეები,(ოჯახობა ანუ რა) რიჟა და ჰუშტიკო ორთაჭალის სადგურში დამხვდნენ.
მამამ მიმიყვანა დილით და ყველამ ერთად გამაცილეს.

სტამბულამდე 26 საათი უნდა მემგზავრა ავტობუსით. სავსე ავტობუსში კომფორტულად ყოფნა ცოტა რთულია, ჩემს გვერდით კი ვიღაც კახელი გოგო აღმოჩნდა, რომელიც სტამბულში სამუშაოდ მიიდიოდა.
თითქმის მთელი გზა მეძინა, მხოლოდ გაჩერებებზე ჩამოვდიოდი მოსაწევად და ტუალეტში შესასვლელად. მთელი გზა (26დან  20 საათი) ვიღაც ორი ბავშვი ღნაოდა და მშობლები ვერ აწყნარებდნენ - ამის გაძლება იყო სისასტიკე. ძალიან დავიღალე და მუხლებიც ამტკივდა მოკუნტულად ჯდომისგან.
ავტობუსით მგზავრობა, შორ მანძილებზე, არაა მთლად კარგი გადაწყვეტილება.

საბაჟოზე ცოტა გაჭედეს ჩემს პასპორტში არსებულ სომხურ ვიზებზე (ვერ გაარკვიეს შესვლა გამოსვლები), თუმცა ეგეც მალე მოგვარდა და ამხელა ბარგი-ბარხანით გადავედი საზღვარს.

ამის შემდეგ ბევრი არაფერი მახსოვს - გამეღვიძა გამთენიას, ჩავრთე ტელეფონი და რეკვებიც დაიწყო.

ნესიკო ბიძიას მეგობრებთან გავჩერდი, ისინი დამხვდნენ სტამბულში ავტოსადურზე.

ქალაქი უზარმაზარია და პაწაწუნა ნაწილი ვნახე პირველ დღეს მხოლოდ (თუმცა არც მეორე დღესმინახავს ბევრი)

ბარგის მცირე ნაწილი მაინც ბაკოსთან თუ არ გადაიდებოდა ნამდვილად საპალნე ვირივით სიკვდილი მელოდა წინ.
ამ დღეების ჩანაწერს აბსოლუტურად გათიშული ვაკეთებდი და ხელში პასტის ჭერაც კი მიჭირდა, ხოლო წერას ზოგადად ისე ვარ გადაჩვეული რომ ბლოკნოტში ასოები ძლივს გამოვიყვანე.

ისე რომ ვთქვა თურქებმა ცოტა ხნით მაინც დაგვიპყრონ იქნება, ზოგიერთ რაღაცეებს მივეჩვეოდით (ალბათ)


გაგრძელება იქნება

პ.ს მაპატიეთ შეცდომები - გასწორების თავი არ მაქვს