ქალები გაჩუმდით, კაცების ჯერია!

კაცები საკუთარ ემოციებსა და შეგრძნებებს არასრულად ან თითქმის არ გამოხატავენ.

დაზუსტებით არ ვიცი რისი ბრალია ეს - იქნებ იმის რომ ბავშვობაში ეუბნებოდნენ "ტირილი რა კაცის საქციელია", "კაცურად მოიქეცი, ეგ ლაქუცობები კაცის საქმე არაა" და მისთანები, მაგრამ ჩემი აზრით 90 % კაცებისა ასე იქცევა ზუსტად - იმალება და ჩუმადაა.

ქალები პირიქით, რასაც გრძნoბენ და განიცდიან ყველაფერს უკანასკნელ წვეთამდე გამოხატავენ, იმასაც კი რასაც არ განიცდიან, მაგრამ "ობრაზს" და სიტუაციას შეიძლება მოუხდეს.

ქალებს ალბათ არავინ ჩასჩიჩინებს ბავშვობიდან, რომ ტირილი "ქალაჩუნობაა" და რომ ისტერიკები შეუფერებელია ქალისთვის, ხოდა ისინიც არც თავს ინდობენ და არც გარშემომყოფებს.

ჰოდა ამდენი იმიტომ ვწერე, რომ ეს ყველაფერი პრობლემა მგონია.

როდესაც მდედრი და მამრი ურთიერთობენ, არიან მეგობრები ან პარტნიორები (მამა/დედა - შვილი არ ითვლება, მანდ სქესის მიუხედავად ბევრი ნაგავი ტრიალებს) უდიდესი პრობლემები ჩნდება ქცევის ზუსტად ასეთი თავისებურებების გამო.

კაცები თვლიან, რომ ქალები ტვინს ბურღავენ, არადა ისინი უბრალოდ გამოხატავენ, გამოხატავენ ყველაფერს.

ქალები თავის მხრივ თვლიან, რომ კაცები უგულოები არიან ან ისინი არ ევასებათ რადგან არაფერს გამოხატავენ.

ამის შემდეგ ჩნდება კომუნიკაციის უდიდესი აცდენა და ბოლოს, იმის გამო რომ ვერავინ ვერაფერს ვერ იგებს კონტაქტი და ურთიერთობა არ გამოდის.

ძალიან სამწუხარო ამბავია ჩემი აზრით. 

ვთვლი - კაცებს რომ მოსმენა არ ეზარებოდეთ და ქალებს გაჩერება/გაჩუმება ყველაფერი ათასჯერ ბედნიერად და კარგად დასრულდებოდა.