კანდიდატი #1 – თავს გადახდენილი ისტორია

სახელი: იკა
ასაკი: 25
სიმაღლე: 180
პროფესია: ”უმნიკ” & ”ვსოზნაიკა”
რეალურად რომ ვთქვათ მისი აღწერილობა რა საჭიროა ისტორიის მოსაყოლად, მაგრამ რადგან ასე დავიწყე ბარემ იყოს.
ჩვენი ნაცნობობა რაღაც დოზით შემთხვევითობა იყო. აი ასე უბრალოდ საინტერესო სიტუაციაში მოვხვდით ერთად და ისეც გამოვიდა, რომ პირველივე შეხვედრაზე აქტიური კონტაქტიც მოგვიწია.
სიმართლეს თუ ვიტყვი ერთი შეხედვით მომეწონა, შავგვრემანი, ზომიერად ფერხორციანი, სასიამოვნო ღიმილით, აქტიური, ხმამაღალი  მოკლედ ერთი ხელის მოსმით დიდად ვერაფერს რომ ვერ  დაუწუნებ ისეთი აღმოჩნდა.
დროთა განმავლობაში გამოვიდა ისე რომ აქტიურ კონტაქტამდე ”განვვითარდით”, ნუ ძალიან სპეციფიური იყო ეს კონტაქტი, მაგრამ მამენტ მე მაწყობდა. საინტერესო იყო, ცოტა ექსტრემალურიც და თან არაორდინალური. როდის მიხვდა რომ მევასებოდა ვერ გეტყვით, იმიტომ რომ დიდად არ გამომიჟღავნებია ეს არასოდეს, ნუ მანამდე სანამ პირველად არ დავთვერით ერთად გულისწასვლამდე და სანამ არ მაკოცა.
ჰო , თვითონ . არც კი გავტოკებულვარ. გამეცინა, გაგვეცინა. ამის მერე არაფერი ყოფილა, ნუ თითქმის არაფერი თუ შიგადაშიგ ღამეული ბოდვასავით მოწოლილ მსუბუქ ფლირტსა და სითბოს მარტივ, ფიზიკურ გამომჟღავნებას არ ჩავთვლით.
სიმართლე თუ გინდათ რად მინდოდა არც ვიცოდი, უბრალოდ რაღაც დროის მერე როდესაც მივხვდი რომ არაფერი შეიცვლებოდა ეს უკვე აზარტად მექცა, მგონი ხვდებოდა კიდეც და ამით ისიც კაიფობდა. შეიძლება ისიც დავასკვნა რომ ”არ მნებდებოდა”  და ამით სიამოვნებას გვიხანგრძლივებდა ორივეს.
ფაქტია ეს თამაში სადღაც წელიწადნახევარი გაგრძელდა, მაგრამ ხელოვნურად კი არა… ყველაფერი ძალიან ბუნებრივად , ძალიან სასიამოვნოდ მიდიოდა, აი ისე ზედმეტი რომ არაფერია საჭირო, საერთოდ არაფერი.
რას გადავყავდი ჭკუიდან მასში? ალბათ მის სულ ოდნავ აგრესიულ მანერას ურთიერთობისას, სიჯიუტეს, იქნებ რაღაც მომენტში ოდნავ თავხედობასაც, მის ცხოვრების წესს, ზოგადად ჩემთან ურთიერთობის მანერას და რავიც კიდევ არც მახსოვს ახლა (მე ხომ ის  ”მოვინელე”).
თავს იცით როგორ ვგრძნობდი როგორც ლომი რომელიც ქურციკს ჩაუსაფრდა , ქურციკს რომელიც გრძნობს ლომის სიახლოვეს  მაგრამ გაქცევას არ ცდილობს. ჩასაფრებული კი დიდ ხანს ვიყავი როგორც გითხარით წელიწადნახევარი ან ცოტა მეტი და ამ დროის მანძილზე ძალიან მშვიდად ვახერხებდი ვყოფილიყავი კარგი მეგობარი (ნუ რამდენადაც ის გახსნილი იყო ამისათვის), არ მოვიტყუები თუ ვიტყვი რომ ეს გამომდიოდა , თანაც არც თუ ისე ცუდად.
რა მოხდა შემდეგ? შემდეგ მომხდარი ამბის გასაგებად ახსნა მგონი ცოტა გამიჭირდება მაგრამ მაინც ვეცდები – ალბათ მონატრებისა და დიდიხნიანი პაუზის ბრალი იყო ჩვენს შორის განვითარებული და წამოწყებული საუბარი, უკვე აგრესიული ფლირტი და ბოლოს სე ქსიც რომლამდეც რაღაც დოზით ორივე ვიღწვოდით. ამის შემდეგ ვერ გეტყვით ჩემში გაქრა აზარტი და ინტერესი თუ მასში, მაგრამ ფაქტია ისევ დისტანცია, ისევ სიმშვიდე და გულგრილი საუბრები. იქნება მეტი არც იყო საჭირო და ერთადერთი მიზანი ორივემ მოვისურვილეთ და დავძლიეთ? თუმცა მომენტებში მქონდა შეგრძნება რომ ეს ადამიანი მაინც ძალიან ძვირფასია ჩემთვის , მომენტებში მქონდა იმის შეგრძნებაც რომ მზად ვიყავი დამეხრჩო და ვფიქრობდი ნუთუ ამდენი ხანი მართლა მევასებოდამეთქი…
ახლა რა ხდება? არც კი ვიცი. მგონი ჩემი გულგრილობა ეწინა, მგონი როგორც მეგობარიც აღარაა ჩემთვის და ეს ყველაფერი მისი სურვილით… მგონი არ ელოდა რომ შემეძლო მის პირველივე დაძახებაზე ამდენი ხნის მერე უარი მეთქვა და ისიც ვიღაცის გამო … არ ვიცი .
 
მართალია ვერ ვიტან ადამიანების დაკარგვას და ვერც მათ წყენინებას ვიტან მაგრამ მიწევს პატივი ვცე მათ პირად არჩევანსა და გადაწყვეტილებას.
…. ყველაზე მეტად ალბათ ერთად გათენებული უაზრო ღამეები მომენატრება : ) ლუდითა და დებილური ღრიანცელით…
________კანდიდატის/ურთიერთობის შეფასება კრიტერიუმების მიხედვით__________________
ურთიერთობის ქულა – 7/10
სექსი – 5/10
ექსტრემალურობა/საინტერესოობა – 8/10
* * *
პ.ს. ეს ამბავი გამოგონილია და ნებისმიერი დამთხვევა რეალურ პიროვნებასა თუ მოვლენასთან შემთხვევითობაა.