ბევრი სიცოცხლე ერთის საფასურად

როდისმე თუ დაფიქრებულხართ რას სწირავს ადამიანი რომლის პროფესიაცაა:

• პოლიციელი
• მეხანძრე
• მაშველი (მთასვლელი/სპელეოლოგი)
• მედდა/სასწრაფოს ექიმი
• დაცვა

რად უღირთ ამ ადამიანებს სხვისი სიცოცხლე და რამდენს აფასებენ თავისას?
რა შეგრძნებაა როდესაც იცი რომ სხვისი და სრულიად უცნობის სიცოცხლე შენი სიკვდილის გამომწვევი შეიძლება იყოს 60-70 ან სულაც 80 %-ით?
და ისინი მაინც თავდაუზოგავად აკეთებენ თავის საქმეს… 
რა არის მათი მამოძრაველებლი ძალა? კეთილშობილება? საიქიოში სულის ცხონება? ანგარება? იქნებ სულაც შეშლილები არიან?
მე ძალიან მიჭირს იმის წარმოდგენა , რომ ვიღაცას შეუძლია დათრგუნოს ეგო და იმოქმედოს არა საკუთარი თავისთვის - არამედ სხვისი თავის, სხეულის და სიცოცხლისათვის.
მე უფრო ადვილად გავიგებდი ალბათ ეს რომ მხოლოდ ბავშვებს ეხებოდეთ, მაგრამ ისინი ხომ ნებისმიერს უწევენ საჭირო დახმარებას განურჩევლად ასაკის, სქესის,მრწამსის და სხვა განმასხვავებელი ნიშნისა.
როგორია როდესაც იცი რომ შეიძლება ვერც უშველო და ვერც გიშველონ? ნუთუ ერთი წუთითაც კი არ ღრღნით ეჭვი, ან შიში ან რაიმე მსგავსი (გადაფიქრებაზე მომუშავე ) ემოცია?
მაგრამ ალბათ რამხელაა სიამოვნება და სიამაყე მაშინ როდესაც ეს ადამიანები თავის საქმეს წარმატებულად ასრულებენ… მაშინ როდესაც ისინი ყველას მოლოდინს ამართლებენ… ალბათ მაშინ ყველაზე ცნობილ სუპერგმირზე უფრო გმირები არიან….
ძალიან რთულია დათმო შენი და უპირობოდ წინ დააყენო სხვისი, მაგრამ ადამიანები ამას აკეთებენ…