როლა ძამელიც ატედამიწას დრიალებს…

ცხონიათ გქოვრებაში რომენტი მოდესაც შეაქვთ გგრძნება დემ როდამიწას მთატრიალებთ? ამოებს თდადგავთ და გაქვენთვის არაძლებელი შეუფერია??

აკას რეთებეთ დეთ ეგროს? მიდ საგავთ  ენ ეგერგია  მუ  დახტი?

ალეთანხმებით დამბათ უმამ როგრესი მაგრძნებაა შეგრამ იცა არ როცი მიით სამართო ეს ფრიწყობა განად სიდი დინანულის ჩნძნობა გრდება მუმცა თე ვფიინც მაქრობ რომ გქობია ჯონდეს გეთი ასანწყობა და მოაფერი ვერუხერხო ადრე ვირასოდეს აგ რქონდეს მსნცდილი გაგავსი რამ.

განწრთმანი ღმეყობები მიიან და მოდდიან, კიმიანი ადა სება და რჩულ იხსღაცს რაენებს ცვილობს ცდლის მატირის და მისინც ….

რვლება იცამე? სავლება იცმე რაფუძვლიანად?

_____________________________________________________________________________

სინამდვილეში ზემოთ მოცემული ტექსტი ასე გამოიყურებოდა უბრალოდ მე ერთი მარტივი წესის საშუალებით ყველა სიტყვა შევცვალე, თუ თქვენ ანაგრამები არ გიყვართ და ვერ გაიგეთ რა წერია ზემოთ – გაეცანით ასე :

 

გქონიათ ცხოვრებაში მომენტი როდესაც გაქვთ შეგრძნება რომ დედამიწას ამოატრიალებთ? მთებს გადადგავთ და თქვენთვის შეუძლებელი არაფერია??

რას აკეთებეთ ეგეთ დროს? სად მიგავთ ეგ ენერგია და მუხტი?

დამეთანხმებით ალბათ რომ უმაგრესი შეგრნებაა მაგრამ როცა არ იცი საით მიმართო ეს განწყობა ფრიად დიდი სინანულის გრძნობა ჩნდება თუმცა მე მაინც ვფიქრობ რომ ჯობია გქონდეს ასეთი განწყობა და ვერაფერი მოუხერხო ვიდრე არასოდეს არ გქონდეს განცდილი მსგავსი რამ.

ღმერთმანი განწყობები მოდიან და მიდიან, ადამიანი კი რჩება და სულ რაღაცს იხსენებს ცდილობს ცვლის მისტირის და მაინც ….

იცვლება რამე? იცვლება რამე საფუძვლიანად?