თვითკმაყოფილების მარაზმი თუ გარყვნილი ხასიათის თავისებურება

ჯანდაბა ჩემს თავს, მაგრამ როდესაც რაღაც წარმოუდგენელი (ხან სხვისი გადმოსახედიდან, ხან ჩემიდანაც კი) სისულელის გაკეთებას ვაპირებ გული მიჩქარდება ხოლმე…. მუცელში თითქოს რაღაც მიხტის და შედეგის მოლოდინში მთელს ტანში მბურძგლავს….

სულ რაღაც ახლო წარსულში , მარაზმში ვიყავი გადავარდნილი – ვთვლიდი ყოველ ნაბიჯს, ვზომავდი ყველა სიტყვას, ვფიქრობდი რა მოყვებოდა ჩემს თითოეულ მოქმედებას…. მოკლედ ერთ ნაბიჯს რომ ვდგავდი  - 3 კიდევ წინ ვფიქრობდი და 10ს უკან ….

სიმართლე თუ გინდათ დიდი ხანი ეგრე ვიყავი, ყველაფერს ვზომავდი და ვეგმავდი… მომბეზრდა… ძალიან მომინდა სისულელეების სპონტანურად კეთება, უცნაური გართობა და ბოლოს და ბოლოს თავისუფლად მოქმედება….

პირველი მცდელობა უნი-ი რომ ჩავაბარე მაშინ მქონდა… ღმერთო რა საოცარი შეგრძნება იყო არ იცით თქვენ ….

ამის შემდეგ მივხვდი რომ ან მოქმედებისასვე უნდა მეფიქრა უკან დასახევ გზებზე და მოვლენების განვითარებაზე (ეს კი რავიც რამხელა სისწრაფით ფიქრია) ან საერთოდ ფეხზე უნდა დამეკიდებინა ყველა და ყველაფერი , თუმცა როგორც ნათქვამია – ჩემი თავისუფლება მთავრდება მთავრდება იქ სადაც იწყება სხვისი (ესაა ერთადერთი პრინციპი რითიც ღის ხელმძღვანელობა)

ხოდა ამხელა რაღაც იმისთვის დავწერე რომ მეთქვა -ძალიან სასიამოვნოა როცა წარმოუდგენელ სისულელეს აკეთებ, ან არ აკეთებ მაგრამ ფიქრობ ამაზე… ნებისმიერი სპონტანური ქმედება ჩემში ადრენალინის მოზღვავებას და ბედნიერებას იწვევს…

მიყვარს ის მომენტიც როდესაც ყველას რჩევის და მოსაზრებების მიუხედევად მაინც აკეთებ დაუსაბუთებელ და წარმოუდგენელ რაღაცას (რეალურად ამაზრზენს ან სასტისკ ან რავიც მე )…. შემდეგ კი ზიხარ გაბადრული უკიდებ სიგარეტს და მშვიდად ტკბები ნახელავით….

 

დარწმუნებული ვარ ყველას ბეზრდება წესიერად მოქცევა, ზრდლობიანად საუბარი და მსგავსი მიღებული ნორმების ფარგლებში ცხოვრება….

ყველას უნდება სამსახურში გაუშვას ქაღალდის თვითმფრინავები უფროსის კაბინეტისკენ, ილაპარაკოს

ხმამაღლა და გამოთქვას თავისი მოსაზრება ნებისმიერ გარშემომყოფზე ზუსტად ისე როგორც ფიქრობს, ეცვას ისეთი რაღაც რომელიც არ უხდება სიტუაციას, მომენტს და არაადექვატურ იერს აძლევს მას და მოკლედ აკეთოს კიდევ უფრო ”მძიმე” რაღაცეები ვიდრე მე ჩამოვთვალე….

 

ხოდა სულ ახლო წარსულში ვცდილობდი მამაჩემისთვის ამეხსნა რომ გვიან ღამით სახლიდან გასვლა, იმიტომ რომ მეგობრები ნახო და გაერთო –ძალიან ნორმალურია.

ნუ დარწმუნებული არ ვარ ,რომ დავარწმუნე ჩემს სიმართლეში და სისწორეში მაგრამ აღა შემწინააღდეგებია და მინდა გითხრათ

 

ძალიან კარგად გავატარე დრო (არადა მანამდე 1000 რამეს მოვიფიქრები , გავთვლიდი და მარაზმში ვიქნებოდი, თჲმცა ვინ იცის იქნება ახლა კიდევ უფრო საშინელ სიტუაციაში ვარ და ვერ ვხვდები)

 

მე მიყვარს თავისუფლება !!!