შინდისფერი ბადრიჯნის ემოციური აღიარება....

ჩვეულებრივი დღე , დღე რომელიც ისე იწყება და მთავრდება თითქოს არაფერს არ გიტოვებს, არადა ყველა დღე რაღაცას გიტოვებს ....
გიტოვებს განწყობას....
მოგონებას....
ადამიანებს.....
აზრს და ისტორიას.....

მოკლედ როგორც არის და რაც არის საუკეთესოდაა ყველაფერი რაოდენ ტრაკშიც არ უნდა ვიყოთ ....
მართალია ხდება ისე რომ ვცოფდებით, არაფერიც აღარ გვინდა მარა ზუსტადაც მაშინ გვინდა ყველაზე ბევრი.... არათუ გვინდა გვჭირდება და ეს სიკვდილ სიცოცხლის საკითხია....
არა ვაჭარბებ ეს უბრალოდ სიცოხლის და სასიამოვნო ყოფის საკითხი უფროა.....

რაოდენ სასიამოვნოა მოულოდნელი მოვლენა.... ისეთი არაფრით განსაკუთრებული თითქოს, მაგრამ მაინც სიამოვნების და დადებითი მუხტის, ღიმილის მომტანი....

მიყვარს სიგიჟეების ჩადენა.... ეს მგონი სისხლში მაქვს... კი არადა გენში....
ერთადერთი ადამიანი ვინც ვიცი რომ სულ მზადაა რაიმე მსგავსის გასაკეთებლად ჩემი მმ სისხლი და ხორცია თუ მე ვარ მისი სისხლი და ხორცი , თუ როგორცაა....

ამ ბოლო დროს აღმოვაჩინე რომ ჩემს გარშემო ეგეთი ხალხი თითქმის რომ არაა....
რა საინტერესოა არა?? არადა .... თითქოს....

ნუ როგორც არის.....

დღე საინტერესო იყო... შემეცნებითი არ ყოფილა, სამაგიეროდ დადებითჳ იყო....

აი სულ + რომ არის მთელი დღე ეგეთი!!

მე არ ვარსებობ მე ვცხოვრობ!!!